Maandag 14 juni 2025

Vandaag besloten we Schwerin opnieuw te bezoeken.
Onze eerste stop was het Schweriner Schloss. Helaas bleek het vandaag gesloten voor bezoekers, wat jammer was, want we hadden graag een kijkje binnen genomen.
Vanaf daar wandelden we verder langs het Staatliches Museum en het Mecklenburgisches Staatstheater richting Café Prag, gelegen op de hoek van de Puschkinstraße. Dit sfeervolle café doet qua inrichting en ambiance denken aan een klassiek Weens koffiehuis. Het staat bekend om zijn verrukkelijke taarten en gebak. Daarnaast heeft het een rijke geschiedenis: sinds 1755, toen Johann Gottlob Hering hof banketbakker werd voor de groothertog, is Café Prag een begrip in Schwerin.
Hier genoten we van een heerlijke kop koffie en een gebakje. Het kiezen was nog een uitdaging, want alles zag er heerlijk uit!
Na onze stop liepen we via de Schusterstraße, een historische straat vol vakwerkhuizen en gezellige boetiekjes, naar de Markt.
Op de Markt bezochten we de indrukwekkende Schweriner Dom St. Marien und St. Johannis, een van de grootste baksteen gotische kathedralen.
Aan de westelijke zuidkant bewonderden we de Paradijspoort, het enige overblijfsel van de oorspronkelijke Romaanse kathedraal. Binnen werden we verrast door het gotische kruisaltaar, de bronzen doopvont met acht ridders uit 1325, het triomfkruis uit 1420, het imposante orgel met meer dan 5000 pijpen en de graven van verschillende hertogen van Mecklenburg.
Na wat rondgedwaald te hebben, namen we een broodje en keerden later terug naar de kathedraal voor een kort orgelconcert van twintig minuten om 14:30 uur. Hoewel de muziek niet helemaal onze smaak was, was het bijzonder om mee te maken.
Tot slot deden we nog wat boodschappen en wandelden terug naar de camper. Gelukkig bleef het vandaag droog!

Dinsdag 15 juni 2025

We zijn richting de Alter Hafen gelopen en eten daar een broodje gebakken vis aan de kade.
Daarna wandelden we naar het Gewölbe Haus, een 17e-eeuws vakwerkhuis gebouwd op een bruggetje over de Runde Grube.
Vroeger brachten wijnhandelaren hier hun portwijn voor kwaliteitscontrole, voordat het verhandeld werd in de wijnkelder onder het stadhuis. Tegenwoordig is het een vakantiehuis.
Via de Wassertor dit is de laatste van de vijf overgebleven stadspoorten (en één van de laatste stukjes vesting in de stad). lopen we de Altstadt in. In de 15e eeuw ging je via deze poort rechtstreeks van de haven naar het centrum.
De noordkant heeft een driehoekige gevel, en aan de stadskant een laatgotische trapgevel met wapenschilden. Daarna bezochten we de St. Nikolai-kerk, een indrukwekkend voorbeeld van Noord-Duitse baksteen gotiek.
Gebouwd tussen 1381 en 1487 als kerk voor zeelieden en vissers.
De drie beukige basiliek heeft een kooromgang en kapellenkrans, en het middenschip is maar liefst 37 meter hoog het op drie na hoogste kerkschip van Duitsland en het op één na hoogste in de baksteen gotiek. Binnen bewonderden we het barokke hoogaltaar uit 1774, een bronzen doopvont uit 1335 en kunstwerken zoals het Triomfkruis en het Georgen-retabel uit circa 1430.
Veel daarvan komt uit andere kerken in Wismar die tijdens de oorlog schade opliepen.
De oorspronkelijke torenspits van 120 meter werd in 1703 verwoest door een storm; de huidige toren is 64 meter hoog. Net toen we naar buiten wilden lopen begon het orgel te spelen en zijn we nog even blijven luisteren, de muziek sprak ons meer aan dan het orgel concert in Schwerin.
Via een grote winkelstraat liepen we door naar de Marktplatz een van de grootste pleinen in Noord-Duitsland met zo’n 10.000 vierkante meter oppervlakte, ongeveer anderhalve voetbalvelden.
Rondom het plein staan prachtige gebouwen zoals het Rathaus uit 1819, gebouwd op de resten van een gotisch stadhuis uit 1319.
Ook zagen we het Alter Schwede, het oudste burgerhuis van Wismar uit circa 1380, nu een gaststätte.
Het plein wordt omlijst door gevels in diverse stijlen, wat het een unieke sfeer geeft. Midden op het plein staat de Wasserkunst, een sierlijke fontein gebouwd tussen 1579 en 1602 in Nederlandse renaissancestijl.
Vroeger was dit het centrale punt voor de drinkwatervoorziening, met water dat uit bronzen figuren van Adam en Eva stroomde. Na al dit moois zijn we teruggelopen naar de camper.

Woensdag 16 juni 2025

We boekten een rondleiding om 15:00 uur en besloten vooraf nog een ijsje te halen.
Terug bij het kasteel bleek de rondleiding echter een tegenvaller. De dame die ons begeleidde sprak onverstaanbaar Duits en bij elk schilderij kregen we een uitleg van tien minuten en dat ging zo kamer na kamer door.
Het kasteel straalde weinig leven uit. De vroegere bewoners hadden bij hun vertrek alle meubels meegenomen; enkel de schilderijen waren nog achtergebleven.
Alleen de keuken was nog intact.
Via de keuken bereikten we de Schlosskapelle, ingewijd in 1485 een adembenemend stukje renaissancekunst met muurschilderingen, zandsteenreliëfs en een prachtig historisch orgel.
Zonder twijfel het hoogtepunt van de rondleiding.
De bekendste bewoonster van Schloss Celle was Caroline Mathilde, geboren in Londen in 1751 als dochter van Frederik, prins van Wales, en Augusta van Saksen-Gotha.
Op haar vijftiende werd ze uitgehuwelijkt aan haar neef, koning Christiaan VII van Denemarken, die leed aan ernstige mentale problemen.
Hierdoor regeerde hij nauwelijks, en Caroline Mathilde bleef emotioneel verweesd achter. Ze kreeg twee kinderen: Frederik VI, die later koning van Denemarken werd, en Louise Augusta, van wie vermoed werd dat haar biologische vader Johann Friedrich Struensee was  de lijfarts van de koning én haar geliefde.
Struensee kreeg steeds meer politieke invloed en samen probeerden ze hervormingen door te voeren, geïnspireerd door de Verlichting (een intellectuele beweging uit de 18e eeuw waarin kritisch denken en menselijk verstand centraal stonden als weg naar vrijheid en vooruitgang.)
Hun relatie werd een schandaal. Struensee werd in 1772 geëxecuteerd; Caroline Mathilde werd verbannen naar Celle, zonder haar kinderen.
Ze bracht haar laatste jaren door in Schloss Celle, trouw blijvend aan Struensee’s idealen.
In 1775 overleed ze aan een besmettelijke ziekte, slechts 23 jaar oud.
Na de rondleiding waren we blij weer buiten te staan.
We deden nog wat boodschappen en wandelden toen terug naar de camper.

Donderdag 17 juni 2025

We besloten nog een extra dagje in Celle te blijven.
Er was slecht weer op komst, en de gedachte aan nog meer regen in de camper sprak ons niet bepaald aan.
Een dagje vertragen leek ons verstandiger.
Na een rustig ontbijt trokken we opnieuw de stad in. Gewapend met een goed humeur en stevige wandelschoenen gingen we op zoek naar nog meer van die prachtige vakwerkgeveltjes die Celle zo bijzonder maken.
De stad blijft verrassen elke hoek lijkt een ansichtkaart. Rond lunchtijd strijken we neer bij restaurant Noordzee, waar we genoten van een frisse salade met garnalen.
De regen liet zich inmiddels zien en tikte zachtjes tegen de ramen terwijl we aten, wat eigenlijk wel knus was.
Met de eerste serieuze druppels in zicht, zijn we daarna met de paraplu teruggelopen naar de camper.
Daar brachten we de rest van de dag door veilig, droog en met het geruststellende gevoel dat het water deze keer buiten bleef.

Vrijdag 18 juni 2025

Zaterdag 19 juni 2025

Wie het eerste 50 punten had die had gewonnen en wie 3x mis gooide lag uit het spel, Wij zaten 1e rang. Hierna ging de hele club naar de kantine om nog wat te kletsen normaal is er op zaterdag avond een kamp vuur maar omdat het zou gaan onweren is het verplaats naar de kantine.
In de nacht trokken er nog een paar pittige buien over, nu maar hopen dat de boel droog blijft.

Zondag 20 juni 2025

Na een warme nacht hebben we lekker uitgeslapen. Jorrit is gaan kijken of de isolatie onder de motorkap nog nat was van de regen, en helaas: het was zeiknat.
Met een spons heeft hij alles weer droog gedept.
Terwijl ik toekeek, zag ik ineens in de rechterbovenhoek een paar waterdruppels langs de binnenkant van de ruit naar beneden lopen.
De onderkant van het raam was aan de binnenkant behoorlijk nat, het was nu wel duidelijk waar de lekkage vandaan kwam.
Omdat er voor vandaag een aantal buien met onweer zijn voorspeld, hebben we de bovenkant van het raam afgeplakt met ducktape. Hopelijk houdt dat de regen tegen.
Jorrit is een lekker eind gaan fietsen en heeft op de terug weg wat boodschappen meegenomen.
Paulien kwam nog even langs op haar scooter voor een knuffel en een kop koffie heel gezellig. We hebben verder niet veel meer gedaan.
In de avond trokken er nog een paar pittige buien over, precies zoals voorspeld.

Maandag 21 juni 2025

Vandaag hadden we een afspraak in Heerhugowaard bij 123 Glascentrum, waar in april 2025 onze voorruit was vervangen.
We namen de route over de Afsluitdijk, die gelukkig weer open was, en kwamen rond 11:30 uur aan bij het bedrijf.
De camper moest buiten blijven staan, zodat ze met de brandspuit konden onderzoeken waar de lekkage precies zat maar dat bleek lastig zichtbaar. Vervolgens gingen ze aan de binnenkant lucht spuiten, en meteen spatte het water weg.
Door verdund zeepsop op de bovenrand van de ruit te spuiten en tegelijkertijd van binnenuit lucht te blazen, verschenen al snel luchtbelletjes. Daarmee werd duidelijk waar de lekkage zich bevond.
De ruit moest eruit, en met een speciale tool was dat zo gedaan.
Eenmaal op de werktafel viel het direct op: op één plek was te weinig kit aangebracht. Ze bliezen ook nog lucht in de ventilatieroosters om het daar opgehoopte water eruit te krijgen.
Toen de nieuwe kit was aangebracht en de voorruit weer was teruggeplaatst, mochten we de camper naar buiten rijden.
Wel even opletten: twaalf uur lang niet rijden, zodat de kit goed kon uitharden.
We hadden trek, dus zijn we maar naar de McDonald’s gegaan gelopen was wel even lekker na de hele dag binnen te hebben gezeten.
Al was dat niet bepaald een succes. Lauwe hamburgers en weinig smaak…
We waren net terug in de camper toen het ineens hard begon te regenen. Maar dit keer vonden we het niet erg: een perfecte test om te zien of de ruit nu echt goed dicht is. Tot nu toe: geen druppel te bekennen.